از اون قدیم ندیما دویدن رو دوست داشتم و از اونجا که هیچ وقت حرف دلم رو گوش نکردم دنبال دویدن نرفتم و این وضع زندگیم هست. هنوز که هنوزه پس از 30 لنگ در هوام. جدیدا دارم مثل اسب دنبالش میدوم. حالا دنبال کیو برای چی، والا خودم هم انگشت به... موندم. حالا این عقلا مکررا بگن برید دنبال عقلتون. اینقدر هم شعور ندارن که اگه کسی مثل من بی عقل باشه تکلیف چیه؟حالا کمی زمان بگذره دلم یه راهی برام باز میکنه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر