افسوس و صد افسوس که تو وطن نبودم تا به این حکومت یه گوشمالی بدم. وای به حالشون اگه یک روزی قدرت در خونه من رو بزنه. چه ها که اینها با دین سر ما در نیاوردن. البته حق اعتراض خودم رو از خدا و پیغمبرش محفوظ میدارم که دینی رو پایه گذاشتن که اینچنین قابل تغییر و تفسیر هست. دلم برای آزادی در وطن به تنگ اومده. خیلی دوست دارم گریه کنم ، اما اشکی برام نمونده. تمامشو تو دوران کودکی خرج کردم. دلم میخواد آزادی ایران رو ببینم. دلم تنگه وطنه...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر