هر وقت دلم میگیره یه شعر نجاتم مبده، این بار اخوان ثالث، واقعا شعریه تکونکی به من میده. کاشکی یکم استعداد شعر داشتم، شاید دارم و نمیدوونم.
در آن پر شور لحظه
دل من با چه اصراري ترا خواست،
و من ميدانم چرا خواست،
و مي دانم كه پوچ هستي و اين لحظه هاي پژمرنده
كه نامش عمر و دنياست ،
اگر باشي تو با من، خوب و جاويدان و زيباست
دل من با چه اصراري ترا خواست،
و من ميدانم چرا خواست،
و مي دانم كه پوچ هستي و اين لحظه هاي پژمرنده
كه نامش عمر و دنياست ،
اگر باشي تو با من، خوب و جاويدان و زيباست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر