هميشه فکر مي كردم اگه برگردم ايران هيچ چيزي در اين چند وقت به دست نياوردم. الان که فکر ميکنم ميبينم اشتباه مي كردم اينجا اونقدر با خودم تنها بودم که فرصت پيدا کنم کمي فکر کنم. الان ميبينم که واقعاً اين تنهايي نياز بود براي ساختن روح و روان شايد هيچ وقت چنين فرصتي دست نده که نميده. تنهايي عذاب آوره ولي بعدش نتيجش به نظر من بدک نيست.
۱ نظر:
akhei belakhare fahmidam moshkel chie; tanhaee zade be saret baradar
ارسال یک نظر